inny człowiek inna osobowość

Nie te oczy, to nie są te błękitne oczy, w których można zobaczyć miłość tyle tak dawnego szczęścia i tyle teraźniejszego cierpienia. To nie te same dłonie, zimne dobre w łóżku, choć zawsze tak mokre, trzymające tylko za dwa palce. To nie jest to ciepło, które od rana do wieczora było przy Tobie, to nie ten zapach, zapach ciała, tak specyficzny jak żaden inny, to nie ten głos, ten sam co czule mówił jak kocha i jaki to jesteś, to nie ten sam co w kłótni czasem wydarł się z całych sił, a czasem po cichu przytakiwał, nawet w kłótni był najpiękniejszym dźwiękiem dla serca. To też już nie te usta całowane na dzień dobry i na dobranoc, te które były na ciele, które dotykały najcudowniejszych ust Twoich i to też nie ten sam uśmiech, który wywoływał tyle emocji, ten uśmiech, który się kocha, na który Twoja buzia mimowolnie unosi kąciki ust ku górze. A przede wszystkim to zupełnie inny człowiek z innymi emocjami, przyzwyczajeniami, żartami i stylem bycia. Z całym szacunkiem dla drugiej najważniejszej osoby, że od tak umie to wszystko zmienić, nie umiałabym przez jeszcze długi czas, prędzej umarłabym. 

bardzo ciężko mnie kochać.